Pyton królewski
Python regius pochodzi z zachodniej części Afryki Subsaharyjskiej oraz częściowo występuje w Afryce Środkowej. Obszar jego występowania obejmuje takie kraje jak między innymi Senegal, Sierra Leone, Liberię, Ghanę, Wybrzeże Kości Słoniowej, Nigerię, Czad, Kamerun, Sudan i Ugandę.
Węże większość czasu spędzają w ukryciu – w norach i szczelinach między kamieniami lub w opuszczonych ruinach. Swoje kryjówki opuszczają dopiero po zmroku, kiedy wyruszają na polowanie. Zamieszkują łąki sawannowe, otwarte lasy, pojawiają się na także na polach uprawnych, gdzie niekiedy są uważane za gatunek inwazyjny. Jest to gatunek węża, który jest masowo odławiany i sprowadzany na inne kontynenty w celach hodowlanych. Typową dla tego gatunku strategią w sytuacji stresowej jest zwinięcie się w kłębek, w którym głowa jest schowana pośrodku. Od tego zachowania pochodzi też angielska nazwa zwierzęcia – ball python.
Pyton królewski jest szczególnie czczony przez lud Igbo – grupę etniczną, która zamieszkuje Nigerię. Pytony są uważane za symbol ziemi z uwagi na to, że poruszają się tak blisko niej. Po napotkaniu węża przez lud Igbo jest on podnoszony z wielką ostrożnością i kierowany w stronę lasu z dala od domostw. Jeśli napotkany pyton królewski jest martwy, zostaje mu zorganizowany krótki pogrzeb.
Z kolei ludy żyjące w północno-zachodniej Ghanie postrzegają pytona królewskiego jako zbawiciela. Według lokalnych wierzeń pyton królewski przyszedł z pomocą ludowi, kiedy uciekał przed wrogami. Wąż zamienił się w kłodę, która umożliwiła ludowi przekroczenie rzeki.
Pyton królewski nie jest wężem dużych rozmiarów i osiąga średnią długość mierzącą 180 cm. Dla porównania pyton siatkowy uważany za największego węża na świecie może osiągnąć ponad 6 metrów długości, a boa dusiciel może osiągnąć 4 metry. Mały pyton królewski tuż po narodzinach ma długość od 25 do 43 centymetrów. Podobnie jak u większości węży, samice są większe od samców. Waga dorosłego pytona królewskiego to 2-3 kilogramy, jeśli jest samcem. Jeśli jest samicą, waży 5-6 kg.
Wygląd dzikiego pytona królewskiego jest bardzo charakterystyczny. Najczęściej wąż jest czarnego lub ciemnobrązowego koloru z jasnobrązowymi, złotawymi plamami na grzbiecie i bokach. Brzuch i cała spodnia część ciała jest koloru białego lub kremowego. Jego głowa względem reszty ciała jest mała o opływowym kształcie, a kształt jest widocznie odcięty od cienkiej szyi. Ciało jest masywne i zgrubione szczególne w okolicy brzusznej. Łuski węża są gładkie i niewyczuwalne w dotyku. Oczy są ciemnego koloru z pionową źrenicą, która jest trudna do dostrzeżenia.
Pyton królewski jest długowiecznym wężem – w niewoli może przeżyć ponad 20 lat. Wąż jest bardzo łagodny w obejściu – jest określany jako gatunek szybko przyzwyczajający się do obecności człowieka. Mnogość jego odmian kolorystycznych i różnorodne wzory zapewniły mu popularność na całym świecie (Polska również nie odstaje – jest to obok węża zbożowego najpopularniejszy wąż hodowany w kraju). Wąż może występować w kolorze białym (bardzo popularny wąż albinos), żółtym, brązowym, czarnym, pomarańczowym i wielu innych kolorach, a hodowcy wciąż pracują nad uzyskaniem nowych odmian.
do góry
